Waarom je zelfsturende medewerkers vooral niet met rust moet laten

Onderzoek van onder andere Blanchard laat zien dat 85% van de medewerkers behoefte heeft aan regelmatige begeleiding en ondersteuning van hun leidinggevende, terwijl slechts 17% dit krijgt. Kortom: een groot deel van de medewerkers voelt zich in de steek gelaten en verwaarloosd. 

Lees hier het artikel van Ronald van der Molen in MT van 17 augustus.
Hieronder alvast een voorproefje van het artikel:

Waarom je zelfsturende medewerkers vooral niet met rust moet laten

Medewerkers beslissen steeds meer zelf. Maar de leidinggevende heeft het mis als hij denkt ze dan maar met de rust te moeten laten.

Leiding geven aan onszelf; dat horen we steeds vaker, en is steeds meer nodig. Organisaties worden steeds platter en afhankelijker van de individuele bijdrage van toegewijde medewerkers en freelancers. Het aantal contactmomenten tussen medewerkers en leidinggevenden loopt terug. De meeste medewerkers nemen het leeuwendeel van hun dagelijkse beslissingen zélf, zonder eerst met hun leidinggevende te overleggen.

Ook het aantal zelfstandigen groeit

Een trend die daarmee synchroon loopt is de groei van het aantal zelfstandige ondernemers in Nederland. Ruim 1 op de 12 werkenden is al zzp’er en dat worden er alleen nog maar meer. Deze tendens wordt versterkt door het feit dat mensen steeds minder op vaste tijden en op een vaste plek werken.

De ontwikkeling van leiderschap in vogelvlucht

Wat betekent dat allemaal voor de manier van leidinggeven, organiseren en samenwerken? Laten we daarvoor eerst even kijken naar hoe leiderschap zich de afgelopen decennia heeft ontwikkeld. Gayle Avery beschrijft in zijn boek ‘Understanding Leadership’ vier paradigma’s, die het makkelijker maken om verschillende modellen over leiderschap te ordenen en met elkaar te vergelijken:

  • klassiek leiderschap
  • transactioneel leiderschap
  • visionair leiderschap
  • organisch leiderschap

#1. Klassiek leiderschap

Tot diep in de twintigste eeuw overheerste in het Westen het ‘klassieke leiderschap’. Dit paradigma kenmerkt zich door een hiërarchische machtsuitoefening door het uitdelen van straffen en beloningen. Medewerkers zijn primair uitvoerders van de wensen van de leider en dragen weinig tot geen verantwoordelijkheid.

#2. Transactioneel leiderschap

Rond de jaren 70 van de vorige eeuw verschuift de focus op de persoonlijke kenmerken van de leider naar zijn (of haar) volgers en hun omgeving. Hierdoor ontstaat transactioneel leiderschap, waarin het luisteren naar en het onderhandelen met medewerkers belangrijker wordt. Door dit overleg komen er overeenkomsten (transacties) tot stand.

[…]

Voor de rest van het artikel over soorten leiderschap, overlappende paradigma’s en drie metamorfoses van leiderschap zie het artikel